குழந்தைகளுக்கு மன்னிப்பு ...
பெரும்பாலும் எல்லா பெற்றோருக்குமே தங்கள் குழந்தைகள் தவறு செய்தால் மன்னிப்பு கேட்கவும், மற்றவர்களின் தவறுகளை மன்னிக்கவும் வேண்டும் என்று விரும்புவோம். சில நேரங்களில் நாம் வற்புறுத்தி சொல்ல வைப்பதும் உண்டு. ஆனால் மனதார மன்னிப்பு கேட்பது என்பதை எப்படி குழந்தைகளுக்கு சொல்லிக் கொடுக்க முடியும். மற்றவர்களின் உணர்வுகளைப் புரிந்து கொண்டு, தன் தவறை உணர்ந்து கொண்டு கேட்கும் மன்னிப்புக்கு தான் மதிப்பு அதிகம். இதன் மூலமாக மட்டுமே குழந்தைகள் மன்னிப்பின் முக்கியத்துவத்தை புரிந்து கொள்கிறார்கள். இதில் குழந்தைகளின் உணர்வுகளும் அடங்கி இருக்கிறது.
நாம் அனைவரும் தவறு செய்வது இயல்பு தான். சில நேரங்களில் நாம் செய்யாத தவறுக்கு மன்னிப்பு கேட்பதும் உண்டு. செய்த தவறுக்கு மன்னிப்பு கேட்காமல் போவதும் உண்டு. இரண்டு சூழ்நிலைகளும் தந்திரமான சூழ்நிலைகளாகும், அவை சரியாக கையாளப்படலாம் மற்றும் விரைவாக மறந்துவிடலாம் அல்லது தவறாகக் கையாளப்படலாம். இதுவே ஒருவர் மீது நீண்ட கால எதிர்மறை உணர்வுகளை உருவாக்கலாம்.
பெரியவர்களாகிய நாம் எப்போதும் இந்த சூழ்நிலைகளில் மிகவும் சாமர்த்தியமாக கையாளும் போது, மன்னிக்கவும் அல்லது மன்னிப்பு கேட்கவும் குழந்தைகளுக்கு கற்றுக் கொள்கிறார்கள்.
மன்னிப்பு சக்தி வாய்ந்ததாக இருக்கிறது. உடல் மற்றும் மன ரீதியாக பெரிய பங்கு வகிக்கின்றது. மோதலைத் தணிக்கவும், நம்பிக்கையை சரிசெய்யவும், பழிவாங்குவதைக் குறைக்கவும், மன்னிப்பை ஊக்குவிக்கவும், புண்படுத்தும் உணர்வுகளைத் தணிக்கவும், உறவுகளை மேம்படுத்தவும் உதவுகிறது. இரத்த அழுத்தத்தைக் குறைக்கவும் முடியும் என்று ஆராய்ச்சியாளர்கள் கண்டறிந்துள்ளனர்.
ஒரு விளையாட்டில் நான்கு வயது குழந்தை காயப்பட்ட பிறகு தோழனிடமிருந்து நேர்மையான மன்னிப்பைப் பெறும்போது அவர்கள் நன்றாக உணர்கிறார்கள். முக்கிய குறிப்பு: நேர்மையாக மன்னிப்புக் கேட்கும்படி குழந்தைகளை வற்புறுத்துவது என்பது பாதிக்கப்பட்டவருக்கு ஆறுதல் அளிக்கத் தவறிவிடுகிறது. இதில் தவறு செய்தவர் மற்றும் பாதிக்கப்பட்டவரின் உணர்வுகள் முக்கியம் பெறுகிறது.
குழந்தைகளுக்கான மோதலில் தீர்வை நிர்வகிக்கும் போது, குழந்தைகளின் செயல்களின் விளைவுகளைப் பார்க்க உதவுவது கற்றலுக்கு வழிவகுக்கும். எப்படி பதிலளிப்பது என்பதை தீர்மானிப்பதில் குழந்தையின் வயது மற்றும் சம்பவத்தின் தீவிரத்தை கருத்தில் கொள்ளுங்கள்.
உதாரணமாக "நீ சதீஷை தள்ளி விட்டாய். அவன் முழங்கையில் அடி பட்டது. பாரு, அவன் அழுகிறான். நீ அவனை காயப்படுத்த விரும்பவில்லை என்று எனக்குத் தெரியும், ஆனால் அவன் நன்றாக உணர நீ என்ன செய்ய முடியும் என்று நினைக்கிறாய்?" விபத்தை ஏற்படுத்திய குழந்தை, வேண்டுமென்றே செய்ததோ இல்லையோ, காயப்பட்ட குழந்தையிடம், சமாதானப்படுத்தவும், காயத்திற்கு மருந்து போட உதவவும் அல்லது வேறு ஏதாவது வேண்டுமா என்று கேட்கவும். அவர்களின் செயல்களின் விளைவுகளைப் புரிந்துகொள்வதும், நிலைமையை சரிசெய்வதற்கு உதவும். குழந்தைகள் மற்றவர்களிடம் பச்சாதாபத்தை வளர்க்க உதவும் இரண்டு முக்கிய கூறுகளாகும்.
இதில் பெற்றோருக்கு பெரிய பங்கு உண்டு. நம் குழந்தைகள் மன்னிப்பு கேட்க வேண்டும் என்றால் - மற்றும் மன்னிக்க வேண்டும் என்றால் - நாமே அதை செய்ய வேண்டும். முன் மாதிரி மிக முக்கியம். வேலையில் அழுத்தம் உண்டாகும் நாளுக்குப் பிறகு நீங்கள் ஒரு சிறு கோபத்தை காட்டினாலோ, தற்செயலாக உங்கள் மகளின் பொம்மையை உடைத்துவிட்டாலோ, அல்லது உங்கள் மகனை திட்டிவிட்டாலோ, உங்கள் மன்னிப்பை நேரடியாகவும் நேர்மையாகவும் மன்னிப்புக் கேளுங்கள்.
உங்கள் குழந்தைகள் தவறாக நடந்து கொள்ளும்போது, அவர்களின் குணாதிசயங்களைப் பற்றி கருத்து தெரிவிப்பதைத் தவிர்த்து, அதற்குப் பதிலாக அவர்களின் செயல்கள் உங்களை எவ்வாறு பாதித்தன என்பதைப் பற்றி பேசுங்கள்
உங்கள் குறுநடைப் போடும் குழந்தை யாரையாவது காயப்படுத்தும்போது, அவர்கள் உடனே பெற்றோரிடம் விரைவாக வருவார்கள். வீட்டில் ஏற்படும் எதிர்பாராத காயங்களுக்கு நீங்கள் அமைதியாக அவர்களை கட்டியனைத்து மன்னிப்பு கேட்கும் போது, என்ன செய்வது என்று அவருக்கு தெரியும். அதே போல் அவர்களும் கேட்க தொடங்குவார்கள். இதற்கு பதில் நாம் கத்தினால் அந்த தவறை உணர்வதற்கான வாய்ப்பே இல்லாமல் போகும்.
உங்கள் பிள்ளை பாதிக்கப்பட்டிருந்தால், அந்த நபர் ஏன் மோசமாக நடந்துகொண்டார் என்பதை விளக்குவதன் மூலம் தீங்கு விளைவிப்பவருடன் பச்சாதாபம் கொள்ள கற்றுக்கொள்ள உதவுங்கள். உங்கள் பிள்ளை தவறுழைத்திருந்தால், பாதிக்கப்பட்டவரின் இடத்தில் இருந்து பார்க்கும்படி அவர்களை ஊக்குவிக்கவும். குழந்தைகளுக்கு அவர்களின் உணர்ச்சிகளைப் புரிந்து கொள்ள நிறைய பயிற்சிகள் தேவை. மற்றவர்களின் உணர்வுகள் புரிந்து கொள்ள அவர்கள் வசதியாக உணர வேண்டும். அப்போது தான் குழந்தைகள் மன்னிப்பு கேட்கவும், மன்னிக்கவும் கற்றுக் கொள்வார்கள்.
மன்னிப்பு கேட்க குழந்தைகளுக்கு நீங்கள் கற்பிக்கும்போது, நினைவில் கொள்ளுங்கள்: பெற்றோர்கள் உணர்ச்சிகளை கட்டாயப்படுத்த முடியாது. அவர்கள் எப்படி உணருகிறார் என்பது குழந்தைக்கு மட்டுமே தெரியும். உணர்ச்சிகளை கட்டாயப்படுத்துவது உங்கள் பிள்ளைக்கு போலி மன்னிப்புகளை கூற கற்பிக்கலாம். நேர்மையற்றவராக இருப்பதும் அல்லது உடனே மன்னிப்பு கேட்க முடியாததது நிஜ வாழ்க்கைக்கு நடக்க கூடியது தான். ஆனால் குழந்தைகளின் வயது, அவர்களின் குணாதிசயங்கள், சூழ்நிலைகள் மற்றும் மேல் எழும் உணர்ச்சிகளைப் பொறுத்து, மன்னிப்பு கேட்க அவகாசம் தேவைப்படும்.
யாரையாவது புண்படுத்திய பிறகு மன்னிப்பு கேட்பதும் மன்னிப்பதும் அவசியம். பெரும்பாலான அன்றாட சண்டைகளுக்கு, அவர்கள் யாருடன் முரண்படுகிறார்களோ அவர்களுடன் "சமாதானம்" செய்ய வேண்டும் என்று நாம் நம் குழந்தைகளிடம் கூறுகிறோம். இது ட்ராமாவாக இருக்க வேண்டிய அவசியமில்லை. "சமாதானம்" என்றால் என்ன, அதை எப்படி செய்வது என்பதை அவர்களிடமே விட்டு விடுகிறோம்.
சில நேரங்களில் அவர்கள் வார்த்தைகளைப் பயன்படுத்துகிறார்கள், சில நேரங்களில் அவர்கள் பயன்படுத்த மாட்டார்கள். ஆனால் என்ன உணர்வில் இருக்கிறார்கள் என்பது நமக்கு தெரியாது. ஒரே வீட்டில் உடன்பிறந்தவர்கள் ஒருவருக்கொருவர் சமாதானமாக இருக்க வேண்டும். மன்னிப்பு இல்லாமல் மன்னிப்பு கேட்பது என்பது ஒரு முழுமையற்ற செயல்முறை.
மன்னிப்பு கேட்க நீங்கள் குழந்தைகளுக்கு எவ்வாறு கற்பிக்கிறீர்கள் என்பதன் ஒரு பகுதியாகும். உண்மையாக குணமடைய, புண்படுத்தப்பட்டவர் "அது சரி" அல்லது "நான் உன்னை மன்னிக்கிறேன்" என்று கூறி "குற்றச்சாட்டை கைவிட வேண்டும்".
Be the first to support
Be the first to share
Comment (0)